ارتش نامرئی اقیانوس
به گزارش با فناوری، در اعماق تاریک دریا، باکتری هایی زندگی می کنند که می توانند پلاستیک را تجزیه کنند. آیا این کشف می تواند نویدی برای رهایی از آلودگی های پلاستیکی در جهان باشد؟
به گزارش با فناوری به نقل از خبر آنلاین، پلاستیک نوع PET (پلی اتیلن ترفتالات) از متداول ترین زباله های جهان است و تجزیه اش در طبیعت ممکنست صدها سال طول بکشد. اما پژوهشی جدید نشان داده است میکروارگانیسم هایی در دریا، این ماده مصنوعی را به عنوان منبع تغذیه جدید خود برگزیده اند.
این موجودات ریز با استفاده از آنزیمی خاص به نام PETase، پلاستیک رایج در بطری ها و بسته بندی ها را تجزیه می کنند.
تا مدت ها دانشمندان باور داشتند پلاستیک نوع PET به صورت طبیعی تجزیه نمی گردد. اما در سال ۲۰۱۶، کشف یک باکتری در کارخانه بازیافت ژاپن این تصور را تغییر داد. این باکتری با کمک آنزیم PETase از زباله های پلاستیکی تغذیه می کرد. آیا باکتری های اقیانوسی هم چنین توانایی ای دارند؟
پاسخ حالا روشن است. با استفاده از مدل سازی هوش مصنوعی، غربالگری ژنتیکی و آزمایش های میکروسکوپی، تیم KAUST نشان داد که موتیف M۵ نشانه ای قطعی از توان واقعی تجزیه پلاستیک است. در آزمایش ها، باکتری های دریایی دارای موتیف کامل M۵ توانستند نمونه های PET را به صورت مؤثر تجزیه کنند.
محققان بیشتر از ۴۰۰ نمونه آب اقیانوسی از نقاط مختلف جهان را بررسی کردند. در حدود ۸۰ درصد از نمونه ها، وجود آنزیم PETase با موتیف M۵ تأیید شد. این یعنی باکتری های «پلاستیک خوار» در سراسر سیاره پخش شده اند و طبیعت کم کم درحال تطبیق با آلودگی انسانی است.
آیا این آغاز پایان بحران پلاستیک است؟ در نگاه نخست، این کشف می تواند انقلابی در بازیافت زیستی به شمار رود. مهندسان زیست فناوری حالا می توانند از ساختار آنزیم PETase برای طراحی فرآیندهای بازیافت سبزتر استفاده نمایند. اما محققان اخطار می دهند که نباید فریب خوش بینی اولیه را خورد. پلاستیک هایی که به اعماق دریا فرو می روند، قبل از تجزیه، ممکنست آسیب های جبران ناپذیری به اکوسیستم دریایی و زنجیره غذایی انسان وارد کنند.
وجود باکتری های تجزیه کننده به مفهوم بی خطر شدن پلاستیک نیست. این تنها نشانه ای است از این که طبیعت درحال کوشش برای ترمیم خسارت های ماست
آینده بازیافت زیستی حالا که دانشمندان ساختار دقیق موتیف M۵ را شناسایی کرده اند، امکان مهندسی ژنتیکی آنزیم های قوی تر فراهم گشته است. آنزیم هایی که بتوانند پلاستیک را در چند ساعت، نه چند قرن، تجزیه کنند.
اگر این فناوری توسعه یابد، شاید در آینده کارخانه ها یا حتی دستگاههای خانگی بتوانند بطری های پلاستیکی را به شکل بیولوژیکی و بدون آلودگی بازیافت کنند. با این وجود، دانشمندان تاکید می کنند که هیچ آنزیمی نمی تواند جایگزین کاهش مصرف پلاستیک شود. تغییر رفتار انسان همچنان مهم ترین عامل در نجات اقیانوس هاست.
کشف باکتری های دریایی با آنزیم PETase نوع M۵ نشان داده است طبیعت هوشمندتر از آن است که فکر می نماییم. در حالیکه انسان سیاره را با زباله های پلاستیکی پوشانده، اقیانوس ها در سکوت، ارتشی از میکروب های بازیافتی را پرورش داده اند.
منبع: sciencedaily
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب