آیا سرمازیستی انسان را جاودانه می كند؟
با فناوری: سرمازیستی، بعنوان یكی از طریق های تحت بررسی برای تحقق جاودانگی، توجه خیلی از متخصصان را به خود معطوف داشته است.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا، "سرمازیستی"(cryonics)، تلاشی برای كاهش دمای بدن شخص و قرار گرفتن در حالت انجماد است تا زمانی كه درمانی برای دلیل مرگ او كشف شود. در این روش، تمام سلول های زنده، بافت ها، اندامها و یا كل بدن برای جلوگیری از فروپاشی، در دمای بسیار پایین محافظت می شوند. در این فرآیند، تمام خون بدن را تخلیه و آن را منجمد می كنند. در این روش، برگشت به زندگی برای بیمار ممكن نیست و این كار تنها برای آینده و فناوری آینده انجام می گردد.
ایده سرمازیستی یا انجماد بعد از مرگ، اولین بار در سال 1960 توسط "رابرت اتینگر" (Robert Ettinger) عنوان شد. این استاد آمریكایی در كتاب خود با نام "چشم انداز جاوانگی"(Prospect of Immortality) ادعا كرد كه شاید مرگ، یك فرآیند برگشت پذیر باشد.
در ژانویه سال 1967، "جیمز بدفورد"(James Bedford)، استاد روانشناسی "دانشگاه كالیفرنیا"(University of California) در آمریكا، نخستین گام را به سمت بازگشت به زندگی برداشت و برای انجام دادن این كار داوطلب شد. در آن روز، بدفورد، نخستین نفری بود كه در حالت تعلیق سرمازیستی، منجمد و در دمای منفی 321 درجه فارنهایت، در نیتروژن مایع غوطه ور شد.
با استفاده از روش سرمازیستی، شاید بتوان در آینده افراد را بعد از مرگ هم دوباره به زندگی بازگرداند و حتی بیماری هایی كه سبب مرگ آنها شده را درمان كرد اما هم اكنون چنین فناوری وجود ندارد.
این فرآیند شامل سه مرحله كلیدی، در زمانی است كه مرگ فرد به صورت رسمی و قانونی اثبات شده باشد. هم اكنون، انجام فرآیند انجماد در صورتی قانونی است كه به محض از دنیا رفتن شخص صورت گیرد تا از صدمه مغزی پیشگیری شود.
در مرحله نخست، بدن شخص مرده بلافاصله در حمام یخ قرار داده می گردد. در همان زمان، از ماسك تهویه برای ادامه عرضه اكسیژن به اندام های بدن به خصوص مغز استفاده شده و از داروی ضد انعقاد "هپارین" (Heparin) و "احیای قلبی- ریوی" (CPR) خودكار برای حفظ جریان خون استفاده می گردد. در همین حین، درجه حرارت بدن برای اطمینان از كاهش تدریجی مورد نظارت قرار می گیرد.
در مرحله بعد، بدن منجمد می گردد به این مفهوم كه سلول ها و اندام های آن برای تغییر در دمای فوق العاده كم آماده می شوند. این مرحله شامل جایگزین كردن مایعات بدن با عوامل ضد سرمازیستی است كه در بدن تزریق شده و بعنوان ضد یخ عمل می كند و بدن را از صدمه های یخ زدگی محافظت می كند.
هنگامی كه بدن برای دمای فوق العاده پایین و سرد آماده شد، روند سرمایشی كنترل شده آغاز می گردد. این آخرین مرحله پیش از ذخیره سازی طولانی مدت است كه خنك كردن تدریجی بدن را به دنبال دارد.
پس از آن بدن در داخل یك كیسه عایق حفاظتی و بعد در داخل یك جعبه خنك كننده كه در آن نیتروژن مایع در میزان ثابت وجود دارد قرار می گیرد.
این روند به آرامی و در خلال چند روز اتفاق می افتد تا زمانی كه بدن به دمای منهای 200 درجه سانتیگراد برسد.
قبل یا پس از مرحله دوم، بدن برای تكمیل این روند به نزدیك ترین مركز ذخیره سازی انتقال داده می گردد. هنگامی كه بدن برای ذخیره سازی آماده شد، داخل یك كپسول نیتروژن مایع قرار می گیرد. این كپسول ها نیروی خویش را از برق تامین نمی كنند؛ ازاین رو هیچ گاه با مشكل قطع برق مواجه نخواهند شد.
روش دیگری كه محققان از آن استفاده می نمایند، "نوروپریزرویشن" (neuropreservation) نام دارد كه در آن، تنها سر فرد فوت شده منجمد و نگهداری می گردد تا در آینده بتوان دوباره به آن جان تازه بخشید.
در ماه ژانویه امسال، "كریستوف كوچ" (Christof Koch)، عصب شناس "مؤسسه فناوری كالیفرنیا" (Caltech) در آمریكا اظهار داشت: اگر این تغییر شیمیایی مغز، سیناپس های نگه دارنده خاطرات را از بین نبرند، فرآیند سرمازیستی، شگفت آور خواهد بود.
به گفته "ری كورزویل" (Ray Kurzweil)، دانشمند و آینده پژوه آمریكایی، هنگامی كه جهان در هزاران قرن بعد تغییر كند، انسان به جاودانگی خواهد رسید.
در این میان، دو دلیل مطرح است كه سرمازیستی را نسبت به قبل، بیشتر امكان پذیر می سازد.
نخستین دلیل، قابلیت شیشه مانند شدن اندام های بدن است. برای مثال، در فرآیند سرمازیستی، مغز به صورت مایعی شیشه مانند در می آید. به قول پژوهشگران، انسان ها برای منجمد شدن و سپس آب شدن یخ بدنشان، طراحی نشده اند. سلول های بدن هنگام منجمد شدن، با كریستال های یخی پر می شوند. این كریستال ها هنگام گسترش، دیواره های سلول را می شكنند و هنگام گرم شدن دوباره بدن، آن را منعطف می سازند.
دلیل دوم اینكه، شخصیت، مهارت ها و خاطرات ما تا حدودی با ارتباط میان نورون ها تعریف می شوند. در نتیجه این موضوع، برخی پژوهشگران باور دارند كه بعد از بازگشت بدن به زندگی، می توان مفاهیم مغز را اسكن و دانلود كرد تا این امكان برای شخص فراهم گردد كه در آینده مانند یك ربات زندگی كند. آنها باور دارند در آینده علم به قدری پیشرفت خواهد نمود كه می توان یك بدن نو در آزمایشگاه تولید كرد یا اینكه اطلاعات مغز یك نفر را در بدن شخص دیگری گذاشت؛ بنابراین برخی به جای تمام بدن، فقط سر را منجمد می كنند.
تاكنون، بدن حدود 300 نفر در آمریكا و حدود 50 نفر در روسیه، در دمای پایین قرار گرفته تا در آینده به زندگی بازگردند.
"دنیس كوالسكی"(Dennis Kowalski)، رئیس موسسه سرمازیستی واقع در میشیگان، در ژانویه امسال ادعا كرد كه امكان دارد دانشمندان تا 10 سال آینده، یكی از این بدن ها را به زندگی بازگردانند.
از میان موسساتی كه فرآیند سرمازیستی را انجام می دهند می توان از "موسسه سرمازیستی"(Cyronics Institute)، "بنیاد تمدید حیات"(Life Extension Foundation)، "بنیاد متوسلا" (Methuselah Foundation) در آمریكا و موسسه "كریوروس"(KrioRus) در روسیه نام برد.
این امكان وجود دارد كه بتوان از این شیوه در آینده برای پیوند اعضا بهره برد كه تحولی بزرگ در پزشكی خواهد بود اما هم اكنون، هدف این است كه فرد به زندگی بازگردانده شود.
طرفداران این كار می گویند هر موضوعی كه زمانی داستانی تخیلی بوده، بعدها محقق شده است؛ ازاین رو انجام فرآیند سرمازیستی هم روزی ممكن خواهد شد اما درباره مبحث سرمازیستی، عقاید مخالفی هم وجود دارد. برخی دانشمندان، مرگ را روی دیگر سكه زندگی می دانند و معتقدند جلوگیری از مرگ هیچ گاه محقق نخواهد شد؛ چون كه با ذات حیات و ماهیت موجود زنده در تضاد است.
"رومن ریسكو"(Ramon Risco)، سرمازیست شناس معتقد می باشد، دانشمندان با كار كردن روی فرآیند بحث برانگیز سرمازیستی، حرفه خویش را به خطر می اندازند و از جوامع پزشكی حذف می شوند.
با وجود این كه كاربرد و تاثیر سرمازیستی به صورت كامل ثابت نشده، هر ساله شمار خیلی از مردم برای انجام این آزمایش داوطلب می شوند و این روند رو به افزایش است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب