در گزارش با فناوری اعلام شد؛
چالشهای صنعتی شدن طرح تبدیل زباله به سوخت
به گزارش با فناوری مدیر شرکت دانش بنیان تولیدکننده سوخت از زباله ضمن اعلام مزایای تولید این محصول، موانع و چالشهای صنعتی شدن پروژه را شرح داد.
خبرگزاری مهر - گروه دانش و فناوری؛ سالهاست سه گانه «زباله؛ آلودگی هوا؛ محیط زیست» بعنوان یک معضل بزرگ، گریبان گیرمان شده اما هنوز برای حل آن اقداماتی که لازم است انجام نشده است.
بر اساس آخرین یافته ها، سالانه در کشور ۴ میلیون تن زباله پلیمری و پلاستیکی تولید می شود که خوش بینانه امکان بازیافت ۲۰ درصد آن وجود دارد. اما این بازیافت همراه با ایجاد آلودگی محیط زیست است و به محصول مفیدی تبدیل نمی گردد.
از سوی دیگر، سالیانه بیشتر از ۳ هزار تن زباله پلیمری و پلاستیکی ریجکتی در کشور تولید می شود که معمولاً مورد استفاده پیمانکاران بازیافت قرار نمی گیرند.
محققان یک شرکت دانش بنیان برای رفع این چالشها، راهکاری علمی عرضه کرده اند که میتوان به وسیله آن از زباله های پلاستیکی و پلیمری، بنزین و گازوئیل تولید کرد. سوخت ساخته شده از این طریق بدون ایجاد آلودگی خواهد بود و به قول آنها با این دستاورد میتوان از زباله های بدون کاربرد، هزاران تن بنزین و گازوئیل باکیفیت تولید کرد.
این شرکت دانش بنیان فعال در عرصه نفت، گاز و پتروشیمی توانسته دانش فنی «تبدیل ضایعات و زباله های پلیمری و پلاستیکی به بنزین و گازوئیل» را بدست بیاورد. این طرح در بیست و نهمین رویداد «دوشنبه های استارت آپی» در حوزه پسماند و محیط زیست صندوق نوآوری و شکوفایی عرضه شد.
محمد رضا شاه محمدی مدیرعامل شرکت دانش بنیان تولید کننده بنزین و گازوئیل از زباله های پلیمری و پلاستیکی با حضور در خبرگزاری مهر، در مورد این پروژه، مزایا، میزان تاثیرگذاری اجرای پروژه در آلودگی هوا و محیط زیست، مشکلات و موانع این شرکت توضیحاتی عرضه کرد.
مشروح گفتگوی خبرنگار مهر با این مدیر دانش بنیان به شرح زیر است:
*آقای شاه محمدی در ابتدا به توضیح فعالیتهای شرکت و پروژه ای که موفق به کسب دانش فنی آن در زمینه تولید بنزین و گازوئیل از پلاسیتک و پلیمر شده اید، بپردازید و بگوئید علاوه بر رفع آلودگی هوا چه دلیلی سبب شد که به فکر استفاده از زباله های ریجکتی بیافتید.
بازیافت زباله ها در کشور همواره همراه با ایجاد آلودگی محیط زیست است چون که محصول مفیدی از آن تولید نمی شود؛ روزانه ۹ هزار تن انواع زباله خشک و تر به مجتمع آراد کوه سازمان مدیریت پسماند شهرداری منتقل می شود که حدود ۴۵ درصد آن زباله خشک است. این زباله ها توسط سه یا چهار پیمانکار در آرادکوه جداسازی می شوند که در انتهای خط پردازش پیمان کاران، حجمی از زباله های ریجکتی بدون ارزش اقتصادی باقی می مانند.
بر اساس اطلاعاتی که به دست آورده ایم، حدود ۱۰ درصد این زباله ها پلیمری هستند.
به تعبیری در مجتمع آرادکوه، روزانه چند صد تن زباله پلیمری ریجکتی یافت می شود که میتوان آنها را به چند صد تن بنزین و گازوئیل تبدیل کرد. این میزان از تبدیل در سایر استان های دیگر و سایر مناطق حومه تهران قابل توسعه و گسترش است.
در همین راستا ما موفق شدیم دانش فنی «تبدیل ضایعات و زباله های پلیمری و پلاستیکی به بنزین و گازوئیل» را بدست بیاوریم و در ادامه، پایلوت آنرا هم اجرایی نماییم. ما موفق شدیم در پایلوت به ۱۰۰ درصد بنزین و گازوئیل برسیم.
*فرایند تبدیل پلاستیک به بنزین به چه صورت است؟ در این فرایند به چه میزان پلیمر و پلاستیک نیاز است تا یک لیتر بنزین و گازوئیل تولید شود؟ آیا پسماندی هم خواهد داشت که برای محیط زیست مفید ضرر داشته باشد؟
این فرآیند از راه کاتالیست «کراکینگی» در دمای بالا و فشار اتمسفریک انجام می شود مابقی مراحل مختص شرکت است که نمی توانیم راجع به دانش فنی آن سخن بگوئیم.
ضریب تبدیل ضایعات به بنزین و گازوئیل ۸۰ درصد است و این بدان معناست از هر یک کیلو زباله پلیمری و پلاستیک یک لیتر بنزین و گازوئیل تولید می شود؛ این میزان بنزین و گازوئیل از زباله های ریجکتی است و ۱۵ درصد به گاز طبیعی و ۵ درصد به کُک تبدیل می شوند. گاز استحصالی جایگزین برق در واحد صنعتی خواهد شد و در نتیجه به کاهش قابل توجه انرژی در واحد های صنعتی کمک چشم گیری خواهد نمود.
البته که این کُک بدست آمده هم مورد استفاده در صنایع پتروشیمی بوده و کاملا کاربردی است. این کک از بنزین و گاز گران تر است.
در این فرآیند به استثنای لاستیک خودرو های سبک و سنگین، پلیمرهایی از جنس پی وی سی و ترجیحا پلی اتیلن تترا فتالات ( P.E.T )، کلیه ضایعات و زباله های ریجکتی شامل پلی اتیلنی، پلی پرو پیلنی، هایم پگ، پلی استایرین و انواع نایلون و نایلکس فاقد کیفیت، برای تبدیل به بنزین و گازوئیل مورد استفاده قرار می گیرند
* آیا کیفیت این بنزین ساخته شده همانند بنزین مصرفی کنونی است؟
طی آنالیز تولیدات پایلوت در پژوهشگاه صنعت نفت، اکتان بنزین حاصل از ضایعات پلیمر پس از فیلتراسیون ۸۷.۵ بود در صورتی که اکتان بنزین پس از خروج از برج تقطیر پالایشگاه بدون افزودنی ها معمولاً زیر ۸۰ است. این نشان میدهد بنزین ساخته شده در فرآیند پروژه از بنزین کنونی باکیفیت تر است.
همچنین بنزین و گازوئیل استحصال شده دراین فرآیند، عاری از هر گونه گوگرد بوده در صورتیکه حداکثر تا ۱۰۰۰۰ و حداقل تا ۵ هزار پی پی ام گوگرد در تولیدات پالایشگاهی مجاز است.
* اجرای این پروژه چه مزیتی دارد؟
از دیگر خصوصیت های این طرح میتوان به عرضه خدمات فنی و مهندسی و واگذاری لایسنس به شرکتهای خارجی و ارزآوری سالانه حداقل ۶۰۰ میلیون دلار اشاره نمود. همینطور این طرح از ارزش زیست محیطی قابل توجهی برخوردار خواهد بود.
توجیه اقتصادی بسیار مناسب، افزایش اشتغال، جهش تولید و افزایش رونق اقتصادی، ایجاد درآمد ارزی برای کشور، ایجاد درآمد پایدار و مستمر برای شهرداری ها، کمک به اجرای کامل قانون مدیریت پسماند و در نهایت صیانت از محیط زیست از مهم ترین مزایای تحقق دانش فنی مذبور و صنعتی شدن آن است. بر مبنای برآوردهای انجام شده، به واسطه اجرایی سازی این پروژه قادر خواهیم بود سالانه۶۰۰ میلیون دلار درامد ارزی ایجاد نماییم.
*آیا سازمان های مربوطه مانند سازمان محیط زیست، اجرای این پروژه را تایید نموده اند یا به عبارتی تایید شده که تولید بنزین و گازوئیل از پلاستیک، آلودگی هوا و محیط زیست را به دنبال نخواهد داشت؟
در این پروژه آلودگی هوا، پساب و... که صدمه به محیط زیست برساند را نخواهیم داشت؛ این مورد مورد تایید اولیه سازمان محیط زیست هم قرار گرفته است. در این طرح، زباله های پلیمری بدون این که سوزانده، دفن و یا در طبیعت رها سازی شوند به بنزین، گازوئیل، گاز و کک تبدیل می شوند؛ همین سبب می شود که صدمه ای به محیط زیست وارد نشود. ازاین رو ضمن دارا بودن ارزش زیست محیطی، در نهایت به سلامت و بهداشت عمومی جامعه هم کمک شایانی هم می کند.
بنزین و گازوئیل حاصل از ضایعات پلیمری می تواند از کیفیت استاندارد مورد قبول اروپا و امریکا برخوردار باشد. بنزین خام بدست آمده در پایلوت این شرکت همان گونه که اشاره کردیم بدون افزودن اکتان بوستر دارای اکتان ۸۷.۵ است و با استفاده از افزودنی های مجاز زیست محیطی به سادگی میتوان اکتان آنرا به ۹۵ و بالاتر ارتقاء داد و چون فاقد گوگرد است از کیفیت انچه که در اروپا تولید می شود هم برتر است.
بر اساس قانون مدیریت پسماند، زباله ها نباید بازیافت و وارد چرخه مصرف انسانی شوند اما این قانون اجرایی نمی گردد و باردیگر زباله ها در چارچوب انواع کیسه پلاستیک های نایلونی عمدتا رنگی و یا سایر مصنوعات تولیدی باردیگر به چرخه مصرف بازمی گردند.
فرایند مبتنی بر دانش فنی این شرکت منحصر به فرد است اما این تکنولوژی مورد استفاده، صنعت جدیدی نیست و به تعبیری یک پتروپالایشگاه کوچک به حساب می آید و به لحاظ فنی شدنی و مشکلی ندارد.
در فرایند تبدیل و تولید، زباله مجددی تولید نمی گردد و به علت این که راکتور حجم بزرگتری نسبت به ورودی ضایعات دارد، ناخالصی ها در راکتور می مانند و با اجرای این پروژه باردیگر وارد چرخه انسانی نخواهند شد.
* پیش از این اشاره کردید بیشتر از ۱۰ سال است که در جهت اثبات این پروژه تلاش کردید؛ در مورد چالشها بفرمایید.
علی رغم آن چه گفته شد طی سالهای اخیر با چالش هایی برای اجرای این پروژه روبرو شدیم و بروکراسی به حق و ناحق اداری تابحال مانع از اجرای طرح در اشل صنعتی شده است.
یکی از چالشهای ما در وزارت صمت بود به این صورت که جهت راه اندازی واحد های صنعتی در کشور ابتدا احتیاج به ثبت درخواست صدور جواز تاسیس در سامانه وزارت صمت است؛ برای ثبت موفق درخواست در این سامانه می بایست «کد آیسیک» محصول تولیدی را ثبت نمود ( کد گذاری بعنوان روش ساده و دقیق برای تعیین هویت کالا، قطعات، مدارک و اموال، سال ها است که شرکت ها و زنجیره های تأمین، مورد استفاده قرارمی گیرد).
به دلیل اینکه بنزین و گازوئیل با منشا ضایعات پلیمری و پلاستیکی تابحال وجود نداشته است ازاین رو ایجاد و تخصیص کد «آیسیک» برای ما بسیار دشوار شد و امکان ثبت و صدور جواز تاسیس تابحال مقدور نبود.
اما به تازگی کارگروهی پیرامون بررسی و اثبات توجیه فنی و اقتصادی طرح، با همکاری سازمان استاندارد، شرکت ملی پالایش و پخش، وزارت صمت، ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز تشکیل شد تا پس از تایید دانش فنی توسط کارشناسان معاونت علمی و فناوری و صندوق نواوری و شکوفایی کد آیسیک به این طرح اختصاص یابد که این محقق شد و کد آیسیک را دریافت کردیم.
* آیا این پروژه مورد استقبال نهادهای مرتبط قرار گرفته و در صورت اجرا، ظرفیت تولید چقدر است؟
با راه اندازی پایلوت، برخی از معاونین و مدیران پسماند شهرداری های استان مازندران و خیلی از سرمایه گذاران بخش خصوصی داخلی و چند کشور خارجی از پایلوت طرح ما در این شرکت، بازدید نمودند. امیدواریم با ادامه این جلسات و رفع مشکل تخصیص کد «آیسیک» در کشور و کاهش شیوع کووید ۱۹ در دنیا بتوانیم نسبت به راه اندازی واحد های صنعتی با ظرفیت های متناسب با میزان موجودی روزانه زباله های پلیمری در استانهای کشور اقدام نماییم.
بر این اساس، قادر خواهیم بود ظرف ۳ سال حداقل ۵ واحد تبدیل ضایعات پلیمری به بنزین و گازوئیل را با سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشور راه اندازی نماییم. هم اکنون قراردادی با سرمایه گذار خصوصی جهت راه اندازی واحد صنعتی در یک منطقه آزاد منعقد شده است.
به دلیل این که مازاد تولید بنزین و گازوئیل در کشور داریم و این احتیاج به روش معمول رفع می شود، ازاین رو بنزین و گازوئیل نهایی حاصل از ضایعات پتروشیمی و پلیمری و پلاستیکی با هدف صادرات و ارزآوری به تولید خواهد رسید.
هدف این شرکت با اجرای این پروژه تولید سوخت از زباله، صادرات تولیدات و خدمات فنی و مهندسی و واگذاری لایسنس است. انجمن تولید کننده مصنوعات پلیمری در آلمان، انجمن صنایع بازیافت زباله ترکیه، سرمایه گذارانی در چارچوب بخش خصوصی از کشور اوکراین، عراق ( اقلیم کردستان )، گرجستان، کانادا، افغانستان همچون شرکت ها و کشورهایی هستند که تا به امروز متقاضی دریافت لایسنس از این شرکت و راه اندازی واحد صنعتی در کشور خود هستند.
*آیا تولید بنزین و گازوئیل از زباله های ریجکتی پروژه مشابهی در خارج از ایران دارد؟
این پروژه تابحال نه تنها مشابهی در ایران بلکه در خارج از کشور هم نداشته است. اما در این میان تعدادی شرکت دیگر، مدعی هستند که می توانند ضایعات پلیمری را به بنزین و گازوئیل تبدیل کنند. در واقع به جز یک مورد که محصول آنها ۹۳ درصد نزدیک به گازوئیل است مابقی حتی پایلوتی را راه اندازی نکرده و موفق به تولید بنزین و گازوئیل نشده اند.
از این رو ما تنها شرکتی هستیم که دانش فنی این طرح را بعنوان اختراع ثبت و مطابق قانون ثبت اختراعات و مالکیت صنعتی برای یورو پتنت و یواس پتنت هم اقدام نموده ایم. البته چنین طرحی در چند شرکت خارج از کشور مانند هلند، هندوستان، کانادا و ژاپن به صورت پایلوت اجرا شده اما آنها هم موفق به تولید بنزین نشده و فقط به محصولی نزدیک به دیزل دست یافته اند.
*سخن آخر...
تاکنون دانش فنی این شرکت از توجه، حمایت و کمک دستگاههای ذیریط دولتی برخوردار نبوده است. لازم است در فرایند تبدیل ایده به محصول در کشور ما با عنایت به این که شعار هر سال که به اقتصاد کشور باز می گردد و نقش شرکتهای دانش بنیان در این فرایند تعیین کننده است، روند آسان تری در پیش گرفته شود.
با توجه به اراده دولت انقلابی، امید است در سال «تولید، پشتیبانی ها و رفع موانع» نه تنها شرکت دانش بنیان ما، بلکه سایر شرکتهای دانش بنیان و تولید کنندگان داخلی از حمایت های بی دریغ، بی شائبه و جدی دولت و مجلس انقلابی یازدهم بهره مند شوند. متاسفانه تابحال با بسیاری از مانع تراشی ها مواجه بودیم. سالهاست پشتیبانی از شرکتهای دانش بنیان مطرح می شود اما هنوز هستند مدیرانی که جدیت و اشتیاقی در عمل ندارند.
امیدواریم بزودی شاهد راه اندازی واحد های صنعتی مبتنی بر دانش فنی این شرکت باشیم.
به گزارش با فناوری به نقل از مهر، این طرح در رویداد «دوشنبه های استارت آپی» حوزه پسماند و محیط زیست صندوق نوآوری و شکوفایی عرضه شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب