تولید پلاستیك های زیستی با كمك ریزارگانیسم های دریایی
به گزارش با فناوری پژوهشگران برای مقابله با تولید بیش از اندازه پلاستیك، قصد دارند با استفاده از ریزارگانیسم های دریایی، پلاستیك های زیستی تولید كنند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، پژوهشگران در بررسی جدیدی، فرآیندی را معرفی كرده اند كه در آن، برای ساخت پلیمر پلاستیك های زیستی، نیازی به منابع كمیابی مانند زمین كشاورزی یا آب شیرین نیست. این پلیمر، از ریزارگانیسم هایی تشكیل می گردد كه از جلبك های دریایی تغذیه می كنند، قابل تجزیه زیستی است، ضایعات سمی تولید نمی كند و مانند ضایعات ارگانیك بازیافت می گردد.
برپایه گزارش های سازمان ملل متحد، تا 90 درصد آلاینده های موجود در اقیانوس ها را پلاستیك ها تشكیل می دهند؛ در صورتیكه جایگزین های سازگار با محیط زیست برای آنها وجود دارد.
از بین رفتن پلاستیك ها، صدها سال زمان می برد؛ در نتیجه بطری ها و كیسه های پلاستیكی كه به اقیانوس ها راه پیدا می كنند، می توانند زندگی حیوانات را به خطر بیندازند و به آلودگی محیط زیست منجر شوند. پلاستیك ها از محصولات نفتی ساخته می شوند كه یك فرآیند صنعتی را پشت سر می گذارند و تركیبات شیمیایی را آزاد می كنند.
یكی از راهكارهای ناتمام برای مقابله با شیوع پلاستیك، استفاده از پلاستیك های زیستی است كه در آنها از نفت استفاده نشده و به سرعت تجزیه می شوند. استفاده از پلاستیك های زیستی با وجود داشتن كارآیی، لازم به پرداخت یك بهای محیط زیستی است. پرورش گیاهان یا باكتری های لازم برای تولید این محصولات، به خاك حاصلخیز و آب شیرین نیاز دارد كه خیلی از كشورها فاقد آنها هستند. در هر حال، با این روش جدید می توان پلاستیك ها را از ریزارگانیسم های دریایی تولید كرد كه كاملا به شكل ضایعات ارگانیك بازیافت می شوند.
پژوهشگران با مهار ریزارگانیسم هایی كه از جلبك های دریایی تغذیه می كنند، نوعی پلیمر موسوم به "پلی هیدروكسی آلكانوات"(PHA) تولید كردند. ماده خام مورد استفاده آنها، جلبك دریایی چندسلولی بود كه در دریا كشت می گردد. این جلبك ها، غذای ریزارگانیسم هایی هستند كه در آب های خیلی شور رشد می كنند و پلیمری به وجود می آورند كه می توان از آن برای ساخت پلاستیك زیستی بهره برد.
هم اكنون، كارخانه هایی وجود دارند كه این نوع زیست پلاستیك را در مقادیر تجاری تولید می كنند اما برای این كار، به گیاهانی نیاز دارند كه رشد آنها در گرو داشتن زمین كشاورزی و آب شیرین است. روش جدیدی كه در این پژوهش معرفی شده، به كشورهایی همچون چین و هند كه آب شیرین ندارند امكان می دهد به جای پلاستیك های نفتی از پلاستیك های زیستی استفاده كنند.
شاید این پژوهش بتواند تلاش های جهانی در جهت پاكسازی اقیانوس ها را بدون استفاده از زمین های كشاورزی و آب شیرین متحول كند. پلاستیك هایی كه از منابع فسیلی ساخته می شوند، یكی از آلوده ترین عناصر موجود در اقیانوس ها هستند اما این پژوهش جدید ثابت می كند كه می توان با تاكید بر منابع دریایی و با روشی سازگار با محیط زیست و ساكنان آن، پلاستیك های زیستی تولید كرد.
پژوهشگران هم اكنون، در جستجوی یافتن بهترین نوع باكتری و جلبك برای تولید پلیمرهایی هستند كه به تولید زیست پلاستیك هایی با خصوصیت های متفاوت كمك كنند.
این پژوهش، در مجله "Bioresource Technology" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب