اولین مسافران مدار ماه بعلاوه تصاویر
با فناوری: از همان سال های اول سفر انسان به فضا، مسابقه ای بین هر دو كشور صاحب قدرت فضایی شروع شد كه شروع آن مدار زمین بود؛ اما خط پایانی مسابقه در 384 هزار كیلومتری زمین، بر سطح كره ماه قرار داشت. برای رسیدن به خط پایان، آمریكا رسما طرح آپولو را بعنوان وسیله اعلام كرد، اما روس ها هیچ گاه به طور رسمی از فرستادن انسان به ماه و طرح خود برای رسیدن به این هدف حرفی به میان نیاوردند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا، اجزای برنامه آمریكا شامل موشك ساترن-5، ناو آپولو و ناوچه مه نشین می شد. روس ها در دو خط موازی بهره گیری از كاوشگران فضایی و طرح پیچیده ای با استفاده از موشك غول پیكر ان-1، ناو سایوز و ناوچه ال-ك، كار را پیش می بردند. البته برای كاوشگران بدون سرنشین لونا فعالیت علنی بود و برنامه سرنشیندار به طور غیرعلنی و سری.
برای رسیدن به این هدف، ناو سایوز باید توانایی خود در ردیابی، اتصال، جابجایی سرنشین، سفر به مدار ماه و بازگشت موفقیت آمیز را نشان می داد. بعضی از این وظایف مستقیما توسط ناو سایوز و فضانوردان آن انجام می شد و برخی دیگر تحت پوشش ماهواره های كاسموس و یا كاوشگران زوند.
در چهاردهم ژانویه 1969 سایوز 4 به سرنشینی ولادیمیر شاتالف به فضا پرتاب شد. روز بعد سایوز كه سه تن كیهان نورد "بوریس ولینف"، "الكسی یلیسیف" و "یوگنی خرونف" سرنشین آن بودند، راهی مدار شد و پس از چند مانور به سایوز 4 پیوست. سپس "خرونف" و "یلیسیف" با انجام یك راهپیمایی فضایی از سفینه خود خارج و وارد سایوز -4 شدند دو سفینه بعد از جدایی هم به زمین بازگشتند. پرواز سایوزهای 4 و 5 ثابت كرد كه شوروی توانایی الحاق واحدهای سرنشیندار در فضا را دارد. بر خلاف نظر خیلی از رسانه ها در آن زمان، این عملیات برای سفر فضانوردان به ایستگاه مداری نبود و به طرح سرنشیندار ماه مربوط می شد.
در ساعت 21: 42 روز 14 سپتامبر 1968 موشك 50 متری پروتن كا/دی سكوی شماره 81 پایگاه پرتاب های بایكونور را در حالی ترك كرد كه سفینه زوند -5 را به سفری جنجال برانگیز می برد. این سفینه گرچه ظاهرا در چارچوب ناوهای بدون سرنشین بشمار می رفت، اما با خود دو لاك پشت، چند كرم، مگس، بذر گیاهان، باكتری و غیره را به فضا می برد.
زوند -5 در 18 سپتامبر خویش را به ماه رساند و بعد از گردش در مدار آن به طرف زمین بازگشت. در 21 سپتامبر در اقیانوس هند فرود آمد و به وسیله خدمه كشتی های بازیابی بورویچی و واسیلی گالوین از آب گرفته شد. این ناو بعدا توسط هواپیما از خاك هند به شوروی فرستاده شد.
هدف از این پرتاب گرفتن دو نتیجه بود: آزمایش عملی توانایی سایوز در سفر به مدار ماه و بازگشت سالم به زمین، بررسی اثرات بازگشت یك سفینه در راه بالستیك و با فشار زیاد بر دستگاه های بدن موجودات زنده.
مطالعه نمونه های زنده پس از بازگشت به زمین نشان داد كه همه آنها زنده و حالشان خوب است، فقط لاك پشت ها حدود 10 درصد از وزن بدن خویش را از دست داده بودند؛اما این سفر طولانی، در جنب و جوش و فعالیت آنها تاثیری نداشته است. دوربین های زوند-5 توانست تصاویر با كیفیت بالا از زمین در فاصله 90 هزار كیلومتر را بگیرد.
نكته جالب آن كه در زمان از آب گیری زوند-5، ناو آمریكایی مك موریس در آن منطقه در حال گشت زنی بود و توانست تصاویری از فرود آمدن در اقیانوس سفینه را بگیرد. این تصاویر سبب نگرانی آمریكایی ها شد و این تصور پیش آمد كه روس ها بزودی فضانوردانی را به ماه خواهد فرستاد.
روس ها به علت شكست در پرتاب موشك ان-1 هیچ گاه نتوانستند فضانوردی را به ماه بفرستند و پرونده این عملیات سرانجام پس از سفر فضانوردان آمریكایی به ماه بكلی بسته شد؛ اما نام زوند-5 بعنوان پیشتاز سفر به مدار ماه و سفینه ای كه موجودات زنده را در اطراف ماه گردش داد و سالم به زمین برگرداند، در تاریخ به ثبت رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب