پژوهش دانشمند ایرانی روی بقایای ناشناخته یك شهاب سنگ؛
الماس های آسمانی از گور بازگشته
با فناوری: دكتر فرهنگ نبیعی تصور می كند كه الماس های آسمانی به جا مانده از برخورد یك شهاب سنگ با زمین، روی سیاره ای تشكیل شده اند كه مدت ها پیش از بین رفته است.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از انگجت، دانشمندان "موسسه پلی تكنیك فدرال لوزان"(EPFL) از مطالعه یك قطعه شهاب سنگ كه در سال 2008 به زمین افتاد، شواهدی را دریافت كرده اند كه نشان داده است ممكن است در سیاره ای به اندازه مریخ تشكیل شده باشد كه اكنون دیگر وجود ندارد.
آرایش یك شهاب سنگ -عناصر تشكیل دهنده و نسبت آنها- معمولا ما را به جایی می رساند كه از آن آمده است. مثلا می گوید كه این قطعه از ماه یا مریخ آمده است. اما مجموعه ای از شهاب سنگ ها همچون این مورد كه در سال 2008 جمع آوری شده است، وجود دارند كه منشا شناخته شده ای در آن نمی یابیم. مثلا از بدنه سیاره ای كه تابحال از منظومه شمسی محو شده است.
دكتر فرهنگ نبیعی، محقق اصلی این پروژه به واشنگتن پست اظهار داشت: این نمونه ها از یك دوره زمانی است كه ما به آن دسترسی نداریم.
دانشمندان از میكروسكوپ انتقال الكترونی بهره برده اند تا از تاریخچه این شهاب سنگ آگاه شوند و تركیبات آن را بررسی كردند و رسوبات كرومیت، فسفات و آهن نیكل سولفید را یافتند كه در داخل الماس های موجود در شهاب سنگ یافت می شد.
این مشاهدات آنها را به بعضی از سرنخ ها در مورد چگونگی شكل گیری این الماس ها رساند.
الماس ها اغلب در این خانواده شهاب سنگ ها یافت می شوند، اما معمولا آنها بسیار كوچك هستند.
محققان می گویند سه راه اصلی كه این الماس ها می توانند توسط آنها شكل بگیرند عبارتند از: طی یك برخورد بزرگ، با استفاده از رسوب بخار شیمیایی یا با استفاده از فشار و دمای بالا و پایدار، مانند روشی كه الماس روی زمین شكل می گیرد.
اندازه الماس ها در این شهاب سنگ كه بزرگ تر از دیگران بود، با دو روش اول سازگار نبود، به این مفهوم كه آنها احیانا با استفاده از فشار بالا شكل گرفته اند.
به گفته محققان، رسوبات فلزی موجود در آنها به احتمال زیاد در سیاره ای جوان تشكیل شده اند كه حداقل اندازه عطارد و شاید به اندازه مریخ بوده است.
گمانه زنی ها حاكی از اینست كه در طول سال های اولیه عمر منظومه شمسی، تعدادی پیش سیاره(Protoplanet) وجود داشته اند و با استفاده از هم افزایی و برخوردها، سیاره های خاكی موجود و بعضی از قمرهای آنها را تشكیل داده اند.
پیش سیاره یك جنین سیاره ای بزرگ است كه در داخل یك دیسك پیش سیاره ای بوجود آمده و روند ذوب داخلی آن برای تولید لایه های تمایز انجام شده است.
به نظر می رسد كه پیش سیاره ها؛ از خرده سیاره هایی با اندازه ای در حدود یك كیلومتر، كه از نظر گرانشی مدارهای یكدیگر را پیوسته آشفته می ساخته اند، تشكیل شده باشند كه با برخورد با یكدیگر، به تدریج از ائتلاف خرده سیارك ها به سیاره غالب تبدیل گردیده اند.
در مورد سامانه خورشیدی تصور می گردد كه با برخورد خرده سیارك ها، چند صد جنین سیاره ای بوجود آمده باشد. چنین جنین هایی به پلوتو شبیه بوده و دارای چند هزار كیلومتر قطر بوده اند.
در طول صدها میلیون سال، آنها هم با یكدیگر برخورد كردند. دنباله جریان دقیق اینكه برخوردهای سیاره ای با برخورد جنین های سیاره ای با هم مواجه بوده نامشخص است، اما تصور می گردد كه نخستین برخوردها نسل جنین ها را با نسل دوم كه شامل جنین های كمتر اما بزرگ تر است جایگزین كرده است.
اینها به نوبه خود برای تولید نسل سوم جنین های كمتر، اما حتی بزرگتر ناچار به برخورد بوده اند. در نهایت تنها تعداد انگشت شماری از جنین ها باقی ماندند كه برای تكمیل هم افزایی سیاره ها مناسب بودند.
اگرچه هیچ راهی برای دانستن اینكه دقیقا چه اتفاقی برای این سیاره از دست رفته كه این الماس را تشكیل داده، افتاده است، وجود ندارد، اما می توان اظهار داشت كه به احتمال فراوان میلیاردها سال پیش به واسطه برخوردها از بین رفته است.
نبیعی می گوید: این بخشی از داستانی است كه ما چگونه به وجود آمده ایم.
این پژوهش امروز در مجله Nature Communications منتشر گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب