كاهش توانایی جذب مواد مغذی با نانوذرات اكسید روی
با فناوری: پژوهشگران آمریكایی در بررسی جدید خود نشان دادند نانوذرات اكسید روی كه در بسته بندی مواد غذایی وجود دارند، توانایی جذب مواد مغذی را كم می كنند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، پژوهش جدیدی كه در "دانشگاه بینگهمتون"(Binghamton University) آمریكا انجام شد، نشان داده است كه ممكن است نانوذرات اكسید روی كه در بسته بندی مواد غذایی به كار می روند، توانایی سلول های روده را در جذب موادغذایی كاهش دهند.
نانوذرات اكسید روی، به خاطر خصوصیت های ضدمیكروبی شان در بسته بندی موادغذایی به كار می روند. این نانوذرات غیرمعدنی كه درون غذاهای كنسروی خاصی وجود دارند، در گذشته حدودا بی ضرر به شمار می رفتند اما شواهد جدیدی نشان می دهند كه ممكن است این ذرات، نتایج پیش بینی نشده ای برای سلامتی داشته باشند.
در این پژوهش جدید، برای فهم چگونگی انتقال نانوذرات اكسید روی به غذا، چندین نمونه از غذاهای كنسرو شده شامل ذرت، تن ماهی، مارچوبه و مرغ با استفاده از طیف سنجی جرمی مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی نشان داد در بعضی نمونه ها، این غذاها، تا 100 برابر مقادیر سفارش شده روی در رژیم غذایی روزانه را شامل می شوند.
سپس، برای كشف اثر حجم نانوذرات بر سلول های روده، این بررسی در یك مدل درون كشتگاهی از روده كوچك انجام شد. برخلاف بررسی های پیشین، این پژوهش جدید، سطوح بالای سمی بودن را مورد بررسی قرار نداد بلكه اثرات دقیق تر نانوذرات كه به سطوح واقعی تماس انسان نزدیكتر هستند، بررسی كرد.
"گرتشن مالر"(Gretchen Mahler)، از نویسندگان این پژوهش می گوید: نتایج این بررسی نشان می دهند نانوذرات اكسید زینك، روش جذب مواد مغذی و پروتئین را در سلول های روده تغییر می دهند.
به گفته مالر، این نانوذرات تمایل دارند كه در سلول های دستگاه گوارش باشند و به تغییر وضع آن و از بین رفتن "میكروویلی"(microvilli) – برآمدگی های كوچك روی سطح سلول های جذب كننده روده كه به افزایش سطح موجود برای جذب كمك می كنند - منجر شوند.
نتیجه از بین رفتن این سطح، كاهش جذب مواد مغذی است. همچنین، بعضی از این نانوذرات، باعث سیگنال دهی التهابی می شوند كه نفوذپذیری روده را بالا می برد. افزایش نفوذپذیری روده، پیامد خوبی نیست زیرا در نتیجه این افزایش، تركیباتی كه نباید با جریان خون عبور كنند، موفق به این كار می شوند.
باید توجه داشت كه این اثرات در این مرحله، تنها در مدلهای سلولی نشان داده شده و روی انسان تكرار نشده اند. هنگامی كه انسان، نانوذرات اكسید روی را می خورد، اسید معده، آنها را در قالب "روی یونی" حل می كند.
در حال حاضر، پژوهشگران، مدلهای حیوانی را بررسی می كنند تا اثرات مشابه این ذرات را بر آنها كشف كنند.
مالر اضافه كرد: مشخص كردن اثر این نانوذرات بر سلامتی انسان، به خصوص برپایه نتایج به دست آمده از مدل سلولی، دشوار است. پژوهش ما فقط نشان داده است كه این نانوذرات، بر مدل درون كشتگاهی و چگونگی تاثیر آنها بر عملكرد روده، موثر هستند.
این پژوهش، در مجله " Food & Function" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب