ماجرای فضانوردی كه یك سال در فضا ماند
تجربه ای که هنوز زبانم را بند می آورد!
به گزارش با فناوری، مارک تی وانده هی(Mark T. Vande Hei) ۵۵ ساله، فضانورد ناسا است که با گذراندن ۳۵۵ روز در فضا، یک آمریکایی رکورددار به حساب می آید که بیشترین روزهای متوالی را در فضا سپری کرده است. در این خبر به معرفی این فضانورد و تجربه وی از ماندن در فضا گفته ایم.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، مارک تی وانده هی(Mark T. Vande Hei) ۵۵ ساله، فضانورد ناسا است که نزدیک به یک سال را در فضا و در مدار زمین گذراند. هدف این مأموریت طولانی، مشاهده اثرات قرار گرفتن طولانی مدت در یک محیط فضایی روی انسان با هدف آماده سازی برای مأموریت های آینده مانند رفتن به مریخ بود.
به گفته ناسا، "ونده هی" که چندی قبل دومین مأموریت ایستگاه فضایی بین المللی خویش را به پایان رساند، رکورد ۳۵۵ روز حضور متوالی در مدار را به ثبت رساند و با این رکورد از رکورد ۳۴۰ روزه قبلی حضور در فضا که توسط فضانورد "اسکات کلی" در سال ۲۰۱۶ ثبت شده بود، پیشی گرفت.
ونده هی در ۹ آوریل ۲۰۲۱ با یک فضاپیمای روسی سایوز وارد ایستگاه فضایی شد. در آن زمان می دانست که دستکم برای پنج تا شش ماه که امروزه برای اعضای خدمه اکسپدیشن معمول است، در آنجا خواهد ماند. مأموریت او توسط ناسا در ماه سپتامبر تمدید گردید تا به یک گروه فیلمبرداری روسی در بازدید از این ایستگاه کمک نماید.
پس از افزایش رکورد طولانی ترین پرواز فضایی در تاریخ بوسیله ی یک آمریکایی به ۳۵۵ روز، فضانورد ناسا، "مارک ونده هی"، روز چهارشنبه ۳۰ مارس به همراه "پیوتر دوبروف" و "آنتون شکاپلروف" فضانوردان سازمان فضایی فدرال روسیه به زمین بازگشت. مارک ونده هی که رکورد طولانی ترین پرواز فضایی ناسا را به ثبت رساند، ۳۵۵ روز را دور از زمین گذراند. وی در مدت مأموریت خود صدها آزمایش علمی را که به منظور زندگی روی زمین مفید می باشد و به شکل گیری مأموریت های فضایی عمیق آینده کمک می نماید، انجام داد.
مارک تی وانده هی در رابطه با زندگی خود اظهار داشت: پیش از کار در ناسا، در مقطع کارشناسی ارشد در رشته فیزیک کاربردی از استنفورد فارغ التحصیل شدم و استاد فیزیک در آکادمی نظامی ایالات متحده معروف به وست پوینت بودم. یک روز و بعد از یک کار طولانی مدت در ارتش ایالات متحده، یک فضانورد ارشد ارتش به کنفرانس عملیات فضایی ارتش آمد و به دنبال یافتن شخصی برای کار در دفتر فضانوردی بعنوان بخشی از توافق برای توسعه پایگاه تجربی افسران عملیات فضایی در ارتش بود. من آموزش خویش را برای تبدیل شدن به فضانورد ناسا در سال ۲۰۱۱ به پایان رساندم. در ماه مارس و بعد از گذراندن ۳۵۵ روز در مدار ایستگاه فضایی بین المللی به زمین بازگشتم. من تنها آمریکایی هستم که بیشترین روزهای متوالی را در آنجا گذرانده ام.
قبل از پرتاب ما، ابهامات زیادی در مورد مدت زمان پرواز فضایی وجود داشت. در ابتدا به من گفتند که می تواند تا ۳۵۵ روز زمان ببرد، اما این تایید نشده بود. از آنجاییکه من و همسرم احتمال می دادیم که این اتفاق رخ دهد، برای دوری من در مدت طولانی برنامه ریزی کردیم. پرواز فضایی قبلی من حدود شش ماه به طول انجامید، ازاین رو من این پرواز طولانی تر و جدیدتر را بعنوان یک نوع چالش منحصر به فرد دیدم.
سفر به ایستگاه فضایی بین المللی با سایوز به طرز شگفت آوری آسان بود. با وجود این که تماشای پرتاب از زمین مستلزم نور و سر و صدای زیادی است، اما در خود فضاپیما، سرعت صوت را به قدری سریع می گذرانید که تمام آن صدا را پشت سر می گذارید. صدای غالب صدای پمپ ها بود که برای بیرون راندن سوخت از انتهای فضاپیما می چرخیدند.
بودن در فضا متفاوت می باشد و شما به سرعت متوجه می شوید که روی زمین، کارهای زیادی را هر روز انجام می دهید که نیازی به تلاش آگاهانه ندارند اما آنجا داستان متفاوت می باشد. ازاین رو وقتی در مدار هستید، باید نحوه انجام آنها را باردیگر بیاموزید. بعنوان مثال، اگر به روش نحوه رفتن به دستشویی توجه نکنید، امکان دارد در نهایت با یک وضعیت نامرتب مواجه شوید. وقتی می نشینید تا با لپ تاپ خود کار کنید، مهم می باشد که همیشه پاهای خویش را به شکلی به زمین بچسبانید، در غیر این صورت تا سقف شناور خواهید شد.
ایستگاه فضایی بین المللی حدودا به اندازه یک خانه شش خوابه است، اما می توانید روزهایی را بدون دیدن یکی از شش یا هفت هم اتاقی خود بگذرانید. اساسا ایستگاه فضایی بین المللی به صورت چند قطعه ساخته شده است و هر بخش یا ماژول را میتوان جدا کرد و در صورت وقوع یک موقعیت اضطراری بست. در این آخرین پرواز، روس ها دو ماژول جدید اضافه کردند، ازاین رو ایستگاه فضایی بین المللی حالا به یک خانه هفت خوابه نزدیک تر به نظر می آید.
بیشتر روزهای هفته بین ساعت شش تا هفت بامداد به وقت گرینویچ آغاز می شود. مقرر است پیش از ساعت ۷: ۳۰ بامداد برای کنفرانس برنامه ریزی روزانه از خواب بیدار شویم و صبحانه بخوریم. در این جلسات، ما با تمام تیم های کنترل زمینی در ژاپن، روسیه، اروپا و ایالات متحده مسائل را بررسی می نماییم.
در طول روز، شما یک ساعت برای ناهار و سپس دو ساعت و نیم برای ورزش فرصت دارید. ما در آنجا، یک دستگاه ورزش مقاومتی، یک دوچرخه ثابت و یک تردمیل داریم. بدن ما به خوبی با شناور شدن سازگار است، ازاین رو مهم می باشد که برای حفظ قدرت و تراکم استخوان در سطح سالم، ورزش نماییم. ما بیشتر روزهای خویش را صرف انجام وظایف مختلفی می نماییم که تیم های روی زمین برای ما تعیین کرده اند.
در برنامه تیمی ما، یک ردیف با نام هر فضانورد و یک خط افقی وجود دارد که در طول روز به آرامی با عنایت به آن کار می کند. این برنامه ما را در مورد آنچه که مقرر است روی آن کار نماییم راهنمایی می کند و به ما کمک می نماید تا در راه خود بمانیم. بخش مورد علاقه من زمانی است که با فضانوردان دیگر کار می کنم، اما اغلب ما وظایف جداگانه ای داریم اما اگر اتفاقاً در کار خود پیشرفت کردید، می توانید بروید و به شخص دیگری کمک کنید.
من نقش خویش را بیشتر بعنوان تکنسین لابراتوار می بینم تا دانشمند، چونکه در به موفقیت رساندن آزمایش ها بیشتر از حذف داده ها، تحلیل و بررسی آنها یا نوشتن گزارش ها مهارت دارم.
به غیر از جلسات، آزمایش ها و نگهداری در اطراف ایستگاه، پیاده روی فضایی بخشی از فعالیت ها را به خود اختصاص می دهد.
به عنوان مثال، ما درحال ارتقا و اضافه کردن آرایه های خورشیدی که در خارج از ایستگاه فضایی بین المللی هستند، بودیم. ایستگاه فضایی بین المللی از انرژی خورشیدی استفاده می نماید، ازاین رو مهم می باشد که ما انرژی ثابتی داشته باشیم. باآنکه من خودم در این پرواز اخیر به علت فشار عصبی در گردنم برای پیاده روی فضایی بیرون نرفتم، در گذشته این کار را انجام داده ام.
در طول هفته، روز کاری تا حدود ساعت ۷: ۱۵ پس از ظهر ادامه دارد و بعد از آن با یک جلسه برنامه ریزی دیگر به روزمان پایان می دهیم.
هر جمعه یا شنبه، ما یک شام با تمام گروه می خوردیم و بعد یکشنبه ها، همه با هم فیلم تماشا می کردیم. هر هفته، فضانوردی متفاوت می توانست هر کدام از فیلمها را که می خواهد انتخاب کند: یکی از انتخاب های من فیلم "دیروز" و تمام آهنگ های بیتلز بود. در طول پرواز، من معمولا هر روز با همسرم و آخر هفته ها با فرزندانم صحبت می کردم. همچنین، هر روز آغاز به مدیتیشن می کردم و اغلب این کار را با نشستن پشت پنجره و نگاه به سیاره زمین انجام می دادم. من هنوز وقتی به این تجربیات فکر می کنم، گریه ام می گیرد و زبانم بند می آید. همه اینها واقعا یک تجربه منحصر به فرد است.
منبع: با فناوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب