با تلاش پژوهشگران فرانسوی؛
یك مرد معلول توانست با كمك قدرت ذهن، باردیگر راه برود!
به گزارش با فناوری پژوهشگران فرانسوی توانستند با كمك یك پوشش اسكلتی كه با قدرت ذهن قابل كنترل است، امكان راه رفتن باردیگر را برای یك مرد مبتلا به فلج اندام فراهم نمایند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، یك مرد مبتلا به فلج اندام موفق شد با استفاده از یك پوشش اسكلتی كه با كمك ذهن او كنترل می شد، راه برود. باآنكه این پوشش نتوانست امكان راه رفتن به صورت مستقل را برای این فرد فراهم آورد، اما پیشرفتی در برداشتن اولین گام های مربوط به این هدف به حساب می آید.
این مرد كه چهار سال پیش به شكستگی گردن گرفتار شده بود، با كمك حسگرهایی كه روی مغز او تعبیه شده بودند، توانست دست ها و بازوهای خویش را حركت دهد.
هم اكنون، پژوهشگران بسیاری تلاش دارند تا روش هایی عرضه كنند كه افراد مبتلا به صدمه نخاعی بتوانند بدن خویش را با كمك افكار خود كنترل كنند. متداول ترین روشی كه تابحال برای رسیدن به این هدف به كار رفته، كاشت الكترودهای فوق العاده باریك در مغز بیمار بوده است، اما به كار بردن الكترودها و وارد شدن سیم ها به داخل جمجمه می تواند به عفونت منجر شود. عملكرد الكترودها بعد از چندین ماه متوقف می شود و سپس با سلول هایی پوشیده می شوند و در نتیجه مشكلاتی برای مغز ایجاد می كنند.
پژوهشگران "دانشگاه گرنوبل آلپ" (UGA) فرانسه به سرپرستی "آلیم لوییس بنابید" (Alim Louis Benabid)، پژوهشگر این دانشگاه، بررسی جدیدی را برای حل این مشكل شروع كردند. آنها الكترودهایی را روی لایه خارجی و محكم مغز قرار دادند. "بنابید" اظهار داشت: با این روش، اگر عفونتی پیش بیاید، بیرون از مغز باقی خواهد ماند.
پژوهشگران از بیمار، چندین اسكن مغزی خواستند تا بتوانند هنگامی كه او درباره راه رفتن یا حركت دادن بازوهای خود فكر می كند، نواحی فعال مغز او را مورد بررسی قرار دهند. آنها حسگرهایی را هم روی جمجمه او قرار دادند.
بیمار در آغاز كار با حسگرها، ابتدا كوشش كرد تا پوشش اسكلت مانند خویش را حركت دهد و سپس یاد گرفت كه چگونه راه رفتن به سمت جلو را آغاز كند. وی همینطور یاد گرفت كه بازوهای خویش را برای وظایف پیچیده تر مانند چرخاندن مچ ها، رسیدن به هدف و به كار بردن همزمان دو دست به كار ببرد. وی درباره احساس خود اظهار داشت: من احساس می كردم اولین انسانی هستم كه به ماه قدم گذاشته است. از آنجائیكه به مدت دو سال راه نرفته بودم، فراموش كرده بودم كه از بسیاری افراد، قد بلندتر هستم. این آزمایش، تجربه تاثیرگذاری برای من بود.
"بنابید" افزود: هدف بعدی ما این است كه اسكلت را به قابلیت تعادل خودكار مجهز نماییم. برای رسیدن به این هدف، به محاسبات سریع تری نیاز داریم.
وی ادامه داد: این روش، پیش تر روی بیمار دیگری هم آزمایش شد، اما الكترودها در عرض چند ثانیه به خاطر مشكل فنی متوقف شدند. حالا كه مشكلات آزمایش پیشین در این آزمایش اصلاح شده اند، ما می خواهیم آنرا روی سه بیمار دیگر هم به كار ببریم.
این پژوهش، در مجله " The Lancet Neurology" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب