با تلاش پژوهشگران آمریكایی
قابلیت آب گریزی به حوزه مهندسی پزشكی وارد می شود
به گزارش با فناوری پژوهشگران آمریكایی متد جدیدی عرضه كرده اند تا از قابلیت آب گریزی در حوزه مهندسی پزشكی استفاده كنند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، برگ گیاهان، یك ابرقدرت طبیعی به حساب می آید و توانایی دفع آب را دارد. این توانایی موسوم به "آب گریزی"(Hydrophobe)، به برگ ها امكان می دهد تا ذرات غبار را از خود پاك كنند. گروهی از پژوهشگران "دانشگاه ای اند ام تگزاس"(Texas A&M)، متد جدیدی برای كنترل قابلیت آب گریزی یك سطح ابداع نموده اند تا از مزایای آن در حوزه مهندسی پزشكی استفاده كنند.
پژوهشگران بخش مهندسی پزشكی این دانشگاه با تركیب اثرات اتمی در نانومواد، موفق شدند متد جدیدی عرضه كنند كه كاربردهای گسترده ای در حوزه مهندسی پزشكی همچون ابداع سنسورهای زیستی، تراشه های آزمایشگاهی و همینطور كاربردهایی مانند جلوگیری از خونریزی و خودترمیمی دارند. آنها نوعی نانوماده شبیه به گل طراحی نموده اند كه از لایه های اتمی دوبعدی تشكیل شده تا سطح آن در مقابل آب محافظت گردد.
مواد موسوم به "ابر آب گریز"(Superhydrophobic)، معمولاً كاربرد گسترده ای در عرضه قابلیت خودپاكسازی چنین ابزاری دارند اما موادی كه هم اكنون در دسترس قرار دارند، باید قبل از استفاده، مورد تغییرات شیمیایی قرار بگیرند و این موضوع، كاربرد مواد ابر آب گریز را محدود می كند.
دكتر "آخیلش گاهاروار" (Akhilesh Gaharwar)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: طراحی سطوح آب گریز و كنترل رطوبت، مبحث مهمی است چونكه نقشی حیاتی در توانایی خودپاكسازی ابزار دارد اما هم اكنون، روش های بیولوژیكی محدودی برای كنترل رطوبت سطوح در دسترس می باشد.
نانومواد دوبعدی، گروهی از نانومواد مافوق باریك هستند كه بخش قابل توجهی از تمركز پژوهش های كنونی را به خود اختصاص داده اند. این گروه پژوهشی در بررسی خود، گروهی از نانومواد دوبعدی موسوم به "مولیبدن دی سولفید" (MoS2) را به كار بردند كه ظرفیت قابل توجهی جهت استفاده در مواد نانوالكترونیك و سنسورهای نوری دارد اما برای كاربرد در حوزه مهندسی پزشكی مورد بررسی قرار نگرفته بود. روش جدید پژوهشگران دانشگاه ای اند ام تگزاس، كاربردهای این گروه منحصر به فرد از مواد را درحوزه مهندسی پزشكی نشان داده است.
دكتر "مانیش جیسوال"(Manish Jaiswal)، استادیار دانشگاه ای اند ام تگزاس و نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: این گروه از مواد دوبعدی می توانند انسجام آب را از بین ببرند اما از بین رفتن یكی از اتم های لایه بالایی می تواند امكان دسترسی مولكول های آب را به لایه بعدی اتم ها هم فراهم آورد و خصوصیت نانوماده را از آب گریزی و آب دوستی تغییر دهد.
این روش جدید می تواند كاربردهای گسترده ای را در چندین حوزه علم و فناوری عرضه نماید. پوشش های آب گریز را می توان روی سطوح شیشه ای، كاغذی، پلاستیك و یا سیلیكا هم به كار برد. كاربردهای گسترده این مواد می تواند نه تنها ابزار نانوالكترونیك، بلكه كاربردهای حوزه مهندسی پزشكی را هم در بر بگیرد.
پژوهشگران هم اكنون، كاربردهای احتمالی قابلیت آب گریزی كنترل شده را در حوزه سلول های بنیادی بررسی می كنند.
این پژوهش، در مجله "Chemical Communications" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(2)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب