بینش های جدید در مورد یك بیماری خودایمنی
لوپوس در كمین زنان
به گزارش با فناوری پژوهشگران در سال گذشته، پژوهش های بسیاری برای درك علل بروز بیماری خود ایمن ˮلوپوسˮ انجام دادند تا شاید به روش های درمانی جدیدی دست یابند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا، "لوپوس" (lupus)، نوعی بیماری مزمن خود ایمن است كه در آن، سیستم ایمنی با استفاده از اتوآنتی بادی های بدن، اندام ها و بافت های سالم همچون پوست، كلیه، مفاصل و رگ های خونی را مورد حمله قرار می دهد. عوامل ژنتیكی، تأثیر قابل توجهی بر گسترش این بیماری دارند. امكان ابتلاء به لوپوس، در زنان شایع تر از مردان است و بیشتر در دهه سوم زندگی ظاهر می شود.
بیماری لوپوس می تواند با علامت های روان شناختی و عارضه های عصبی مانند افسردگی های شدید و توهم زایی ظاهر شود. دلیل بروز لوپوس، معمولاً نقص ایمنی پوست و اندام های داخلی است اما منشأ آن ناشناخته مانده است. در این بیماری، معمولاً لكه های سرخ رنگی روی پوست و بینی ظاهر می شوند. این بیماری علائم مختلفی دارد و همه اعضای بدن را درگیر می كند. اما شایع ترین درگیری آن درگیری پوستی است. بیماران مبتلا به لوپوس، نسبت به نور خورشید حساس هستند و پوست آنها در تماس با نور خورشید، قرمز و ملتهب می شود. این التهاب، حالتی غیرطبیعی است و چندین ساعت روی پوست فرد می ماند.
مهم ترین كار برای مقابله با لوپوس، دارو درمانی است. این بیماری همیشه همراه بیمار می ماند اما می توان با كمك دارو، آنرا كاملاً تحت كنترل قرار داد. فرد بیمار برای كنترل این بیماری باید همیشه حتی اگر احساس بهبودی كرد، داروهای خودرا مرتب مصرف كند تا بتواند به زندگی خود ادامه دهد و عمر طبیعی داشته باشد. بیماران مبتلا به لوپوس نباید هیچ گاه در معرض آفتاب تند قرار گیرند و حتماً باید از ضدآفتاب استفاده كنند. خواب كافی و آرامش باز لازمه تأمین سلامتی این بیماران هستند.
از آنجائیكه هنوز دلیلهای اصلی بروز این بیماری مانند خیلی از بیماری های خودایمن، ناشناخته هستند، پارسال باز پژوهش هایی در مورد عوامل احتمالی آن انجام شدند كه در اینجا به آنها پرداخته می شود.
نقش ژن در ابتلاء به لوپوس
نتایج پژوهش های صورت گرفته در مورد بیماری لوپوس حاكی از این هستند كه عامل ژنتیكی در ابتلاء به این بیماری مؤثر است. میزان خطر ابتلاء به لوپوس، در خویشاوندان درجه اول و دوم فرد بیمار، بیشتر از دیگران است و پژوهش ها ثابت كرده اند كه بین سه تا ۱۰ درصد احتمال وجود دارد كه شخص بیمار، یك خویشاوند درجه اول مبتلا به لوپوس داشته باشد.
تابحال بیشتر از ۶۰ نوع ژن در رابطه با این بیماری شناسایی شده اند اما هنوز بطور كامل مورد بررسی قرار نگرفته اند. در دسامبر سال جاری، گروهی از پژوهشگران "مؤسسه علوم پایه كره جنوبی"(IBS) و "دانشگاه علم و فناوری پوهانگ" (POSTECH) دریافتند كه ژن مهمی، در شكل گیری این بیماری مؤثر است. آنها این ژن موسوم به "Ets1 gene" را هم در موش و هم در انسان مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند كه نقص در این ژن، به ظهور بعضی از ناهنجاری های ایمنی منجر می شود.
"سین هیونگ ایم" (Sin-Hyeog IM)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: جهش در ژن Ets1، در خیلی از بیماران مبتلا به لوپوس دیده می شود اما دلیل ارتباط آن با خودایمنی هنوز نامشخص است.
پژوهشگران برای درك نحوه ارتباط این ژن با لوپوس، آنرا از سلول های ایمنی موش ها حذف كردند و دریافتند كه حذف این ژن در سلول های تی، اثر قابل توجهی در گسترش لوپوس دارد. این سلول ها در گسترش یافتن و تولید اتوآنتی بادی، آزاد هستند و این مساله هم در مورد موش ها و هم در مورد انسان ها صدق می كند.
در پژوهش دیگری كه توسط یك گروه بین المللی از پژوهشگران و به سرپرستی "دانشگاه نورث وسترن"(NU) آمریكا صورت گرفت، دو ژن جدید شناسایی شدند و پژوهشگران سپس تحلیل نمونه های ژنتیكی به دست آمده از ۲۷ هزار بیمار در سراسر جهان، آنها را با بیماری لوپوس مرتبط دانستند.
"رمزی گلدمن"(Ramsey-Goldman)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: شاید این كشف جدید بتواند به پژوهش های آینده در مورد لوپوس و درمان آن كمك نماید و بینش های جدیدی در مورد علل بروز و راه های درمانی این بیماری عرضه نماید.
یافته های این پژوهش نشان می دهند كه سیستم ایمنی می تواند از ژن های خاصی تأثیر بگیرد اما تأثیر برخی ژن ها به قدری زیاد است كه می توانند به بروز اختلالاتی مانند لوپوس منجر شوند.
گلدمن اضافه كرد: استعداد ژنتیكی، در بروز و گسترش بیماری لوپوس مؤثر است و این پژوهش می تواند كمكی برای توضیح علل بروز این بیماری و تشخیص و درمان آن باشد. ما امیدواریم این پژوهش ها، به ابداع روش های تشخیصی جدیدی مانند زیست نشانگرها منجر شوند و به شكل گیری درمان های جدید كمك كنند.
پروتئین
دانشمندان "دانشگاه نورث وسترن"(NU) آمریكا در بررسی جدید خود در مورد بیماری لوپوس نشان دادند كه كمبود پروتئینی موسوم به "بیم"(Bim) در سلول های درشت خوار بدن، به گسترش این بیماری در موش ها منجر می شود. بر طبق این پژوهش، شاید بتوان از پروتئین بیم، بعنوان هدف درمانی جدیدی برای مقابله با لوپوس بهره برد.
دكتر "هریس پرلمن"(Harris Perlman)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: پژوهش ما، اولین پروژه ای است كه نقش مهم بیم را در گسترش بیماری لوپوس نشان داده است.
پژوهش های پیشین نشان داده بودند موش هایی كه فاقد ژن لازم برای تولید پروتئین بیم هستند، طی ۱۲ ماه به بیماری لوپوس مبتلا می شوند. تولید پروتئین بیم، در سلول های ایمنی صورت می گیرد اما هنوز معین نمی باشد نقش كدام نوع از سلول های ایمنی در گسترش لوپوس، بیشتر است.
دانشمندان در این پژوهش، غیرفعال شدن پروتئین بیم را در درشت خوارها و مونوسیت های بدن بررسی كردند و دریافتند هنگامی كه بیم از آنها حذف می شود، موش ها نشانه های بیماری لوپوس را نشان می دهند.
یافته های این پژوهش كه برای اولین بار، نقش مهم بیم را در كنترل عملكرد درشت خوارها نشان دادند، می توانند هدف مهمی برای ابداع روش های درمانی جدید محسوب شوند.
در پژوهش دیگری كه به سرپرستی "مؤسسه پژوهش پزشكی فینشتاین"(Feinstein Institute for Medical Research) آمریكا صورت گرفت، پروتئین دیگری را معرفی می كند كه می تواند از دلیلهای واكنش منفی سلول های ایمنی و بروز بیماری لوپوس باشد.
پروفسور "بتی دیاموند"(Betty Diamond)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: یك سیستم ایمنی سالم می تواند ارگانیسم های ناشناخته را شناسایی و سلول هایی مانند سلول تی را برای حمله به آنها فعال كند. سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به بیماری های خودایمن مانند لوپوس، سلول های سالم بدن را بعنوان هدف شناسایی می كند. پژوهش ما نشان داده است كه كمبود و یا فقدان پروتئینی موسوم به "Blimp-1" در یك سلول خاص، به افزایش پروتئین دیگری موسوم به "CTSS" منجر می شود كه در نتیجه آن، سیستم ایمنی بدن، سلول های سالم را مورد حمله قرار می دهد.
CTSS، پروتئینی است كه به سیستم ایمنی امكان می دهد میكروب ها و یا ریزارگانیسم های عامل بیماری را ببیند. دیاموند و گروهش در بررسی مدلهای حیوانی دریافتند كاهش تولید پروتئین Blimp-1، به افزایش پروتئین CTSS منجر می شود و نهایتاً سلول های سالم مورد حمله سیستم ایمنی قرار می گیرند.
گفتنی است كه این نشانه ها، تنها در مدلهای حیوانی ماده مشاهده شدند و با كاهش تولید Blimp-1 در حیوانات نر، هیچ تغییری در سیستم ایمنی آنها صورت نگرفت.
آسیب روانی
پژوهشی كه در "دانشگاه ای اند ام تگزاس"(Texas A&M) صورت گرفت، نشان داده است كه "اختلال استرسی سپس لطمه روانی"(PTSD) می تواند خطر ابتلاء به بیماری های خود ایمن همچون بیماری لوپوس را افزایش دهد.
پژوهشگران در این پروژه، ۵۴۷۶۳ زن را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند بانوانی كه از اختلال استرسی سپس لطمه روانی رنج می برند، بیشتر از زنان دیگر در معرض ابتلاء به بیماری لوپوس قرار دارند.
یافته های این پژوهش، شواهدی برای تأیید اثر لطمه های روانی در رابطه با استرس، بر سیستم ایمنی بدن و بروز بیماری های خود ایمن هستند.
دكتر "آندریا رابرتز"(Andrea Roberts)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: كشف ارتباط قوی میان اختلال استرسی سپس لطمه روانی و خطر ابتلاء به بیماری لوپوس، برای ما بسیار هیجان انگیز بود. این كشف، شواهد قابل توجهی را در مورد تأثیر مهم سلامت روانی بر سلامت جسمی نمایش می دهد و اهمیت ارزیابی سلامت روانی را مشخص می كند.
لازم به ذكر است كه پژوهشگران، هیچ كدام اc این پژوهش ها را به صورت قطعی تأیید نكرده اند و بررسی های بیشتر را در این زمینه، لازم و مؤثر می دانند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب